Een toekomst voor Patrick: "Denk nooit: ik ben niets"

Iedereen in Abim kent Patrick. De 24-jarige Oegandees is een mensenmens. En dat ondanks dat hij 22 jaar binnen verbleef als gevolg van een lichamelijke beperking. Sinds hij mobieler is, is zijn leven compleet veranderd. Zijn droom: een eigen zaak. 

“Ik kan sinds drie jaar naar buiten en samen met vrienden er op uit. Daarvoor was ik altijd binnen. Ik had niemand die me naar buiten kon brengen. Ik deed de hele dag niets en lag alleen in huis. Heel soms werd ik naar buiten gedragen in een kruiwagen. Dat was de enige manier om buiten te komen.”

Vrienden
“Een jaar na zijn geboorte stopte Patrick met groeien,” vertelt moeder Jenti. “Hij kon uiteindelijk alleen maar liggen. Hij kon daardoor niet naar school en ging nooit naar buiten. Er was geen rolstoel en ook op school waren er geen voorzieningen voor hem. Voor een moeder is het moeilijk om te zien dat je zoon lichamelijk beperkt is, maar ik heb hem altijd aandacht gegeven.”

Dankzij het dorpsprogramma heeft Patrick een matras en een speciale rolstoel gekregen. “Sindsdien heeft hij een toekomst en zie ik een enorme verandering bij hem. Hij kan naar buiten en voelt zich daardoor een mens. Ook heeft hij veel vrienden gekregen. Patrick repareert zelf telefoons en radio’s. Ik hoop dat hij daar genoeg mee verdient om rond te komen.”

Reparatiebedrijf
Patrick: “Mijn rolstoel is zo gemaakt dat ik er apart een tafelblad op kan zetten. Gemiddeld repareer ik vijf telefoons per week. Ook het repareren van radio’s is een goede business. Mijn droom is dat ik genoeg geld kan verdienen met de reparaties. Nu verkoop ik de gerepareerde spullen in kleine winkels, maar ik wil ook bij grotere winkels binnenkomen. En het liefst wil ik een eigen zaak. Tegen andere mensen met een beperking zou ik willen zeggen: denk nooit ik ben niets. Je bent ook een mens. Mijn visie is dat God een reden heeft met je leven. En ik zeg altijd tegen anderen: doe iets in je leven , wat er maar mogelijk is.”

Wat mij blij maakt is dat ik nu samen kan zijn met andere mensen. Dat maakt me gelukkig. We zijn allemaal van hetzelfde bloed. Ik heb twee vrienden die me altijd helpen. Graag zou ik ook andere mensen willen helpen door hen te leren hoe ze telefoons en radio’s kunnen repareren.”