We moeten voor de kinderen opkomen, ze zijn in groot gevaar
“Ik ben vanmorgen vroeg om zes uur de grens over gestoken. Toen ging de grens tijdelijk open, gisteravond heb ik daar al uren zitten wachten maar vandaag mocht ik gelukkig Rwanda in.”
Aan het woord is Pascal, onze collega uit DR Congo die woensdag Goma wist te ontvluchtten, daar is de situatie nog zeer chaotisch nadat rebellenbeweging M23 de stad zondag 26 januari binnenviel. Pascal deelt zijn ervaringen met ons.
“Goma is in totale chaos en crisis, er wordt op heel veel plekken nog gevochten. M23 heeft de hoofdwegen in handen maar in de wijken wordt er nog uitgebreid gevochten. Er zijn (burger)milities die Goma verdedigen en veel wapens hebben. De gevechten zijn overal en mensen zijn in paniek. Er is geen controle meer en geen bescherming. Alle publieke voorzieningen liggen plat en niemand weet nog wie het voor het zeggen heeft. Sinds afgelopen vrijdag is er geen water, elektriciteit of internet in de stad, daarom is het heel moeilijk om in contact te blijven met familie, vrienden en collega’s.
Rondom mijn huis werd fel gevochten en ik durfde niet te kijken, ik verstopte me in mijn huis en bleef bidden dat het zou ophouden. Vanaf mijn balkon zag ik hoe de winkels in mijn straat werden geplunderd. Er lagen doden en gewonden op straat, die soms worden weggehaald en naar het ziekenhuis worden gebracht. Maar daar zijn ook nauwelijks voorzieningen en de mortuaria zijn overvol.
Gistermiddag was het iets rustiger en durfde ik mijn huis te verlaten. Ik ben uren bezig geweest om de stad te verlaten en richting de grens te trekken. Dat was zenuwslopend, maar ik durfde ook niet in Goma te blijven. Mijn familie woont in een andere stad en daar wil ik naar toe, ik was de enige van mijn familie die nog in Goma zat. Pas vlakbij de grens kon ik mijn telefoon opladen en had ik weer bereik. Toen liet ik mijn familie weten dat ik het gehaald had. Veel mensen vluchten naar de grens in overvolle vrachtwagens, de situatie is heel chaotisch.
De kinderen in Goma lijden het meest, velen hebben geen ouders die voor ze zorgen. Ze doen mee aan plunderingen in de hoop iets te eten te krijgen. Ze kunnen nergens schuilen en lopen groot gevaar want op straat worden veel mensen doodgeschoten. Ook worden kinderen verkracht en geslagen als ze in handen van milities vallen. Omdat er geen bescherming is worden ook veel vrouwen en meisjes verkracht door verschillende groepen, ze kunnen zich op geen enkele manier verdedigen.
De prijzen voor voedsel zijn meer dan verdubbeld en veel winkels zijn gesloten, het eten dat nog beschikbaar is kan je alleen kopen als je geld hebt. De meest kwetsbare groepen, zoals kinderen, krijgen vaak niets.
De kinderen in Goma zijn in groot gevaar, ze zitten op straat, worden niet beschermd, zijn ondervoed en ziek. Ze zijn getraumatiseerd door alles wat ze hebben gezien en meegemaakt. We moeten voor hen opkomen want hoe eerder we voor hen kunnen zorgen, hoe beter het is. Ze hebben recht op onze bescherming en hulp, zij zijn onze toekomst.”
Pascal is medewerker van Red een Kind in DR Congo