Waarom Margit en Richard alle dagen aan hun sponsorkind denken
Margit (42) en Richard (49) wonen met hun kinderen Micha (7) en Ignas (5) in Zwolle. Margit is aardrijkskundeleraar en Richard werkt als accountant. Sinds 2021 sponsoren zij James (6) uit Malawi.
Afrika heeft een speciaal plekje in het leven van de familie Boskamp. Dat komt natuurlijk door hun Nigeriaanse zoon Ignas, die er geboren is, maar de liefde werd al lang geleden aangewakkerd door Red een Kind. Margit: “Fred was het Oegandese sponsorkind van mijn ouders. Sinds ik met hem mocht schrijven had ik de droom om ooit eens naar zijn land te gaan.”
Wie bij de familie Boskamp thuis komt, ziet meteen dat ze verder kijken dan alleen hun eigen stad. In de keuken hangt een grote, houten wereldkaart, in de woonkamer staat een wereldbol gemaakt van Lego en ook op de kinderkamers van de jongens pronken wereldkaarten aan de muur. Met een moeder die aardrijkskundelerares is, is dat niet zo vreemd, maar eenmaal in gesprek blijkt dat de liefde voor andere werelddelen verder gaat dan enkel geografische kennis.
Lichtblauw luchtpostpapier
“Fred was het sponsorkind van mijn ouders”, vertelt Margit. “Hij is net zo oud als ik en woont in Oeganda. Als oudste van ons gezin had ik de taak om met hem te schrijven. Mijn ouders vertaalden de brief naar het Engels. Ik weet nog dat het verzonden werd met luchtpostpapier. Dat waren lichtblauwe, dunne velletjes papier, zodat de brief per luchtpost verzonden kon worden. In die tijd is de droom ontstaan om ooit naar Afrika te gaan. Door vliegangst gingen daar heel wat jaren overheen. Op mijn vierendertigste vloog ik naar Oeganda. Die reis was zo bijzonder. Ik vond het land prachtig en de mensen zo fantastisch. Het heeft mijn leven en de kijk op de wereld veranderd.”
Een paar jaar later neemt Margit Richard mee op reis en de liefde werkte aanstekelijk. “We gingen naar Ethiopië en ik vond het meteen een prachtig land met sterke mensen. De mensen die ik ontmoette namen tijd voor ons. Zo werden we uitgenodigd om koffie te komen drinken. Deze koffieceremonie nam bijna twee uur in beslag. Toch zou ik mensen aanraden om er goed over na te denken, voordat je erheen vliegt. Het is heftig om naast de rijkdom die er is, ook veel armoede te zien. Daar moet je tegen kunnen.” Margit en Richard vertellen dat ze veel van die reis hebben geleerd. Levenslessen die terugkomen in hun dagelijks leven. Margit: “Sinds mijn eerste bezoek aan Afrika is tijd een relatief begrip geworden. Ik heb geleerd om te leven met de dag. Ik wil zó leven dat iedereen altijd bij ons thuis kan binnenwandelen. Kinderen om lekker te spelen en een buurvrouw voor zomaar een bak koffie. Als dat gebeurt heb ik geen plannen meer voor die dag, maar is dát mijn plan. Mijn prioriteit is mijn omgeving geworden.”
In het toilet
Terug naar de jeugd van Margit en de Oegandese Fred. Margit vertelt dat haar vader in het weekend steevast zakgeld uitdeelde aan alle vijf de kinderen en dat er ook geld voor Fred werd klaargelegd: “Hij was net zo oud als ik en kreeg dus evenveel. Een van ons mocht vervolgens zijn geld in zijn blauwe Postbank– spaarpot doen. Na een aantal jaren was Fred zijn programma afgerond en kregen we contact met een nieuw sponsorkind, Robina. Zo zijn mijn ouders altijd Red een Kind blijven steunen en besloten ze vijf jaar geleden, toen Ignas in ons gezin kwam, een familie te sponsoren, als symbool voor de biologische familie van Ignas.”
Margit en Richard hebben de traditie van haar ouders voortgezet en sponsoren zelf ook al jaren kinderen via Red een Kind. Eerst Simon en toen het project afgerond was, kwam James. Richard vertelt lachend dat de foto’s van alle sponsorkinderen in het toilet hangen. “Ik vond dat in het begin een beetje raar. Konden we de foto’s niet op een ander plekje neerzetten? Margit vond dat juist door die plek er geen dag voorbij gaat dat ze niet aan ze denkt. En dat is wel waar.”
Bijbels principe
De familie Boskamp vindt het leuk als ze post van James krijgen en horen hoe het met hem gaat. Ze vinden het vooral een mooie gedachten dat ze niet alleen James helpen, maar het hele dorp. Margit: “Bij Red een Kind sponsor je niet alleen het kind, maar de hele gemeenschap. Dat vinden wij een mooi Bijbels principe, je zorgt voor elkaar. Daarnaast stopt het project als de gemeenschap zichzelf kan redden. Ook in tijden als het minder gaat. ” Richard vult aan: “Eigenlijk is dat heel mooi. Het is jammer dat je niet meer contact hebt met het sponsorkind, maar juist ook fijn omdat dan de doelen van het dorpsprogramma zijn behaald. Sponsoring is het middel, niet een doel op zich.”
Het is normaal om te delen. Ver weg en dichtbij. Dat is wat Richard en Margit aan hun zonen meegeven. “Daar moet je niet teveel over praten, maar vooral doen”, vertelt Richard. Margit: “Precies zoals ik in mijn jeugd meekreeg. Delen is fantastisch én een vanzelfsprekendheid.”
