De andere kant van de wereld

En daar sta je dan in Zuid-Soedan, te staren naar de mensen die door de overstroming niet meer in hun eigen huis kunnen leven. Ze hebben kleine hutten gemaakt en half op straat gezet, zodat ze ‘s nachts tenminste droog op de grond kunnen liggen. Er is geen normaal bed of droge kleding te zien. Kinderen spelen op straat en vangen vis met hun eigen gemaakte hengels. De kleine visjes die ze vangen is hun lunch.

Zes jaar geleden was ik ook op deze plek in het noorden van Zuid-Soedan. Toen was dit een bruisend stadje, waar goederen uit Soedan werden gekocht en door verkocht. Nu voelt het alsof er een zware donkere deken op deze plek drukt. Het conflict in buurland Soedan heeft duidelijk deze stad geraakt. De winkels zijn leeg, er lopen veel mensen op straat die erg mager zijn en ook zie ik hoe kinderen proberen te overleven op straat. Ik besef dat het lijden wat ik hier zie, slechts een fractie is van het lijden dat zich afspeelt in het nabij gelegen Darfur.

De oneerlijke wereld
Ik denk terug aan mijn gezin in Nederland. Voorafgaande aan mijn reis naar Zuid-Soedan zorgde ik ervoor dat ik het thuisfront goed achterliet. Ik vulde de koelkast met eten en drinken, zorgde voor genoeg warme kleding mocht het toch koud worden en haalde met de kinderen een stapel nieuwe boeken uit de bibliotheek zodat ze genoeg afleiding hadden tijdens mijn afwezigheid… Wat mis ik ze en wat gun ik ze veel. Tegelijkertijd voel ik mij boos vanbinnen. Wat is de wereld oneerlijk! Wij in Nederland vieren verjaardagen, sinterklaas, kerst en kunnen klagen dat we twee broodjes pindakaas als lunch niet genoeg vinden, terwijl in Zuid-Soedan kinderen omkomen van de honger!

Op 16 december 2024 was Hilde ook te gast bij het programma Uitgelicht! van Family7. Bekijken.

Jongens met een wapen
We reizen naar een andere locatie waar Red een Kind ook een programma heeft. Even voelt het als een opluchting, want hier voel ik de ‘zware donkere deken’ niet meer. Toch komt al snel de realisatie dat ook hier van alles speelt. We staan stil voor een veiligheidspost, waar een soldaat ons en de auto onderzoekt. We mogen doorrijden en zien jonge jongens zonder uniform met een wapen. Vorige week zijn er in de buurt van deze plek nog veertig mensen omgekomen naar aanleiding van een conflict tussen twee gemeenschappen.

Dichtbij deze onrustige plek staat een van onze kindercentra. Hier worden kinderen begeleid in het verwerken van hun trauma en krijgen ze les van ons team van leerkrachten. De kinderen zingen ons vrolijk toe. Op dit centrum ontvangen ook ouders training over ouderschap.

Samen dromen
Samen met collega’s spreken we over wat we hier nog meer kunnen doen. We dromen van een schooltuin op deze plek, waar ouders samen kunnen leren hoe ze de kinderen kunnen voorzien van gezonde voeding. Wat zou het mooi zijn als de leerkrachten meer spelmateriaal konden gebruiken in hun lessen.

We rijden naar een dorp waar ik aan het begin van dit jaar ook was. Toen kregen de kinderen les in de hete zon en onder een paar bomen. Nu staat er een schoolgebouw! De gemeenschap is ons dankbaar! Hier kunnen we nu verder bouwen aan een gemeenschap waar ouders zorgdragen voor hun kinderen en waar leerkrachten liefdevol lesgeven.

Soms zit ik echt met mijn handen in mijn haar: “Waar moeten we beginnen?!”, en soms zie ik ineens weer hoop: “Hier maken we al verschil en kunnen we verder bouwen!”

Dit blog is geschreven door Hilde van der Draai. Zij is Coördinator Programs & Partners bij Red een Kind en bezoekt Zuid-Soedan regelmatig. Red een Kind gelooft dat onderwijs hier het verschil betekent tussen een leven in armoede of een leven met kansen. Jij ook?