Simone ontmoette Kevine
”Ze draait mijn armen heen en weer en slaat er zachtjes op. Dan schatert ze het uit. Ze vindt mijn huidskleur hilarisch en is helemaal niet bang. Als we het kleine huis binnen gaan is ze niet van mij weg te slaan. Ze gaat naast mij zitten en blijft maar met haar handjes aan mijn huid voelen. Ze blijft lachen en verliest mij geen moment uit het oog.
Kevine is twee en groeit op in Rwanda. Ze heeft dezelfde prachtige ogen als haar moeder Francine en vindt het geweldig dat we naar haar huis komen. Het hele dorp is trouwens uitgelopen, iedereen wil wel eens zien wat die witte mensen hier komen doen. We horen van onze Rwandese collega’s dat dit de eerste keer is dat er auto’s in het dorp zijn. En buitenlanders. En camera’s. Iedereen wil het zien en meemaken. Waar we ook gaan er lopen grote groepen kinderen met ons mee. Ze verstoppen zich achter bosjes en struiken om zo dicht mogelijk bij ons te kunnen komen. Als we ze gedag zeggen vliegen ze luid lachend alle kanten op om even later weer terug te komen om opnieuw naar ons te kijken.
Het leven hier, op het platteland van Rwanda, is hard. Moeder Francine vertelt ons dat er niet genoeg voedsel is voor het gezin. Ze gaan regelmatig met honger naar bed. Schoon water is er niet, elke dag haalt Claude, de vader van het gezin, twee jerrycans water uit het meer dat vijf kilometer verder op ligt. Het water is niet schoon en regelmatig hebben mensen hier last van darmklachten, infecties of wormen. Maar het is het enige water dat er is.
Het huis van het gezin is klein en gemaakt van leem en golfplaten. Het is nog geen drie meter diep en bestaat alleen uit een woongedeelte en een slaapplek. Het is er donker en heet. Achter in de tuin staat een klein hokje dat dienst doet als toilet.
Francine is zwanger van haar derde kind. Voor haar controles moet ze drie uur lopen naar het dichtstbijzijnde medische centrum. Daar kan ze ook bevallen, zodra de bevalling begint kan haar man haar brengen op de fiets. De wegen hier zijn slecht en Rwanda heeft veel heuvels. De hellingen op fietsen lukt niet dus dan zal ze toch moeten lopen.
Kevine glimlacht nog eens breed naar mij en kijkt het leven zonnig tegemoet. Ze heeft nog weinig zorgen. Laten we hopen dat haar toekomst beter zal zijn dan die van haar moeder. Door onderwijs, training en de juiste hulp zal Kevine haar leefomstandigheden de komende vijf jaar zien verbeteren. Haar ouders zijn vastbesloten het beste uit ons programma te halen. En wij ook. We gaan er samen voor.”
Lees hier meer over de uitdagingen in Rwanda
Simone Schoemaker is manager Fondswerving & Bewustwording bij Red een Kind.