'Natuurlijk praten we met onze vrienden over schenken en nalaten'

Het helpen van kinderen in achterstandsituaties, heeft hun hart. Vroeger deden ze dat samen als gezin, nu hun kinderen de ‘deur’ uit zijn, zetten zij zich nog steeds in. Niet zo raar als je bedenkt dat Jan (77) en Henny (76), vanwege hun werk vrijwel dagelijks geconfronteerd werden met kinderen. Vanuit de overtuiging dat kinderen altijd een kans verdienen op een veilige jeugd en het ontwikkelen van talenten, “zamelden ze geld in voor kansarme kinderen op Bali” en steunen ze Red een Kind vanaf de oprichting. 

Veiling 
Toen Red een Kind dit jaar met het initiatief kwam om waardevolle spullen te laten veilen voor projecten van Red een Kind, besloten ze direct hieraan mee te doen. Als vanzelfsprekend schonken ze antiek zilver wat onder andere uit een erfenis kwam. “Generaties is het in de familie geweest”, vertelt Jan. “Ik weet precies waar het stond bij onze grootouders en dat er flink voor geploeterd en gespaard is.” Emotionele waarde? Henny: ”jazeker. Maar meer ook niet!” 

Het echtpaar komt uit een generatie waarbij ‘rentmeesterschap’, en ‘genoeg is genoeg’, vanzelfsprekend zijn. “Sowieso was er sprake van verantwoordelijkheid naar elkaar en velen gaven aan de kerk en verwante organisaties.” Omdat uit onderzoek blijkt dat het groepsdenken afneemt, “zou het wat ons betreft goed zijn om mensen weer te prikkelen en kapstokken te bieden om hierin verandering te brengen”, aldus het echtpaar.  

Weggeven is leuk. Waarom? “In de eerste plaats, omdat het voldoening geeft iets te doen voor anderen”, maken Jan en Henny duidelijk. Zo hadden ze meubels in huis die waardevol bleken te zijn. “Die zijn naar een museum in wording gegaan.” Door de jaren heen kwamen er meer – soms ook – waardevolle spullen in hun huis. “Vanuit erfenissen, of zaken die we zelf aanschaften. Ons huis is groot genoeg en alles vond wel een plekje.” 

Emotionele waarde? Zeker, maar meer ook niet!

Last 
Henny: “Evenals onze leeftijdsgenoten kom je een keer voor de vraag te staan: ‘Wat gaan we doen met al die spullen? Het kan toch niet zo zijn dat we onze kinderen opzadelen om alles in een container te laten afvoeren?” Jan: “Zeker wanneer ook de vraag aan de orde komt kleiner te gaan wonen en de kinderen het niet nodig hebben of niet willen, kan bezit zo maar een last worden en zelfs je levensvreugde bederven.” 

Het idee van Red een Kind om kostbare spullen te veilen voor dit goede doel, spreekt mensen aan, denken Jan en Henny. “Je weet dat jouw verzameling terechtkomt bij mensen die hiervoor echt interesse hebben. Het opgeleverde geld gaat naar Red een Kind om zinvol te besteden voor al die projecten in Afrikaanse landen en in India. Dat je als gever van de spullen de veilingopbrengst mag aftrekken van de inkomstenbelasting, is mooi meegenomen.  

Ontspullen 
Jan en Henny adviseren Red een Kind om door te gaan met de taxatiemiddagen in de Kringloopwinkels voor Red een Kind. “Daar ontmoet je mensen die op een goede manier willen ontspullen, door hun (waardevolle) spullen weg te geven. Misschien is het organiseren van ouderenmiddagen in kerken ook een middel om schenken en nalaten onder de aandacht te brengen.”  

Henny: “Je hoeft echt niet beschroomd te zijn om hierover met mensen te praten.  Bij vrienden in de kerk én daarbuiten merken we dat het normaal is om hierover na te denken.  Het zou juist onlogisch zijn het gesprek niet aan te gaan. Iedereen snapt dat je dit niet voor jezelf vraagt, maar voor al die kansarme kinderen. Wat ons betreft prikkelt Red een Kind veel meer mensen om hierover na te denken.  Via veilingen, ouderenmiddagen in kerken, taxaties, voorlichting, de ouderenvakorganisatie, noem maar op.”