Amina (17) overleefde kanker, maar verloor haar moeder door de explosie in Beiroet.

“Mijn moeder was kerngezond, en nu is ze totaal onverwachts uit ons leven verdwenen. Nadat ze zich jarenlang zorgen heeft gemaakt over mijn gezondheid heeft ze er niet eens van kunnen genieten dat ik genezen ben.”

Om privacy- en veiligheidsredenen is Amina een pseudoniem en is niet haar foto gebruikt. 

Een van de zwaarst getroffen wijken in Beiroet heet Mar Mikhael. Het is de wijk waar de 17-jarige Amina met haar ouders en haar 11-jarige broertje woont. De afgelopen jaren draaide het in het gezin om het leven van Amina. Zij heeft jarenlang gestreden tegen kanker, waardoor het voor het gezin niet ongewoon is om over de dood na te denken. Gelukkig overleefde Amina deze verschrikkelijke ziekte. Kort geleden is zij genezen verklaard. En toen kwam de explosie.

Vrijwel heel Mar Mikhael werd door de explosie weggevaagd. Ook Amina en haar gezin werden hard getroffen. Vandaag, iets meer dan een week na de explosie, overleed de moeder van Amina als gevolg van haar verwondingen. Amina: ‘Ze was kerngezond, en nu is ze totaal onverwachts uit ons leven verdwenen. Nadat ze zich jarenlang zorgen heeft gemaakt over mijn gezondheid heeft ze er niet eens van kunnen genieten dat ik genezen ben.’

‘Ik weet niet hoe ik deze shock moet verwerken. Morgen word ik wakker en dan moet ik mijn leven weer gaan leven. Ik zou niet weten hoe. Ons huis is niet meer bewoonbaar. Onze deuren zijn kapot, de muren zijn gebarsten, veel meubels en apparatuur zijn gebroken. Maar daar kunnen we ons nu niet druk over maken. Mijn vader heeft geen hoog salaris, maar door de gebeurtenis zien we de prijzen stijgen. We kunnen op dit moment alleen maar hopen dat we genoeg te eten zullen hebben en dat de situatie niet verder uit de hand loopt.’

“Ik weet niet hoe ik deze shock moet verwerken. Morgen word ik wakker en dan moet ik mijn leven weer gaan leven. Ik zou niet weten hoe.”

‘Ik wil anoniem blijven, omdat ik eerlijk wil zijn. Ik ben boos. Deze gebeurtenis was het rechtstreekse gevolg van de corruptie in ons land. Het had niet hoeven gebeuren. Mijn moeder had er nog kunnen zijn. Het maakt me boos als men spreekt over een vergoeding, want een dierbare is niet te vergoeden. Ik kan alleen maar aan mijn moeder denken. Niets anders doet er op dit moment toe.’ ‘Er waren al veel spanningen in Libanon, en ik zie om me heen dat de spanningen oplopen. Ik bid dat God zal zorgen voor gerechtigheid, en dat Hij ons het geduld geeft om op Zijn gerechtigheid te wachten.’